Wielowymiarowe dzieło. O nieuchronności procesów cywilizacyjnych, kulturowych , społecznych. O dramacie człowieka postawionego w konfrontacji do postępu ze wszystkim, co on ze sobą niesie. O fascynacji tymże postępem i jednoczesnym przywiązaniu do tradycji. Kaziuk to taki wiejski Ikar rozdarty pomiędzy kolektywną przeszłością, a tym co nieuniknione i kuszące jednocześnie. Opowiadając się za postępem łamie kolejne tabu (złoty koń, święte drzewo, seks, kosa) zbliża się do katastrofy, której ostatecznym akordem jest bratobójstwo (biblijny Kain). Od alegorycznego raju na początku filmu do piekła na końcu (płonące drzewo jako symbol zerwanego z Bogiem przymierza). Wszystko pięknie poprzetykane obrazami obyczajowości ludowej i nietypową muzyką. Genialny Pieczka, Majchrzak , Seniuk.