Allen próbuje formy niczym z programów na MTV (choć ostatnio na Polsacie widziałem podobne), które udają historie z życia wzięte – jest grupa ludzi i ich historia. Tym ludziom towarzyszy kamera, która wszystko rejestruje, a całość jest przerywana wywiadami z poszczególnymi osobami, które dopowiadają co myślały w danym momencie itd.

Oczywiście wszystko rozbudowane względem mojego porównania, i dużo bardziej... prawdziwe. Jest humor, jest ciekawa historia, jest autentyzm. Allen kręci o tym samym dwudziesty-któryś raz, i za każdym razem zrobił to inaczej. Ogląda się z przyjemnością.


6/10

Po przeczytaniu takiego opisu nie skojarzył bym go z tym filmem. :) Zupełnie inaczej go odbierałem: np nie miałem wrażenia autentyczności. Wręcz przeciwnie.